(Ez 18,25-28; Flp 2,1-11; Mt 21,28-32)
Dzisiejsza liturgia słowa ma kilka zbieżnych wydarzeń, choć teksty zostały napisane w dużej odległości czasowej od siebie. Jest to dowód na to, że istnieje Tradycja, przekonanie o działaniu Boga w tle aktualnych wydarzeń.
Gdy sięgniemy do Ezechiela, ale i do św. Pawła, a na pewno do Ewangelii – wybija się zewsząd temat nawrócenia. Bóg ma upodobanie w człowieku, który się nawraca. Jeśli ktoś jest sprawiedliwy i popełnia grzech – umiera ze względu na grzech. Nie ma taryfy ulgowej uwzględniającej całe życie nawet prowadzone sprawiedliwie. Podobnie jeśli ktoś nie kocha wzajemnie – nie ma w nim miłości i zostaje sam. Jeśli ktoś widzi cuda Jezusa i doświadcza Bożego królestwa pośród nas, a nie odwraca się od swoich grzechów – umrze.
Jeśli natomiast niesprawiedliwy opamięta się i zmieni swoje życie – to uzyska życie. Jeśli człowiek, któremu obca jest miłość, choćby dopiero pod koniec życia zmienił się i zaczął kochać – uzyska od Boga prawdziwe życie. Jeśli prostytutka i celnik pod wpływem prawdziwej nauki Chrystusa nawrócą się – wejdą do królestwa Bożego szybciej niż tacy, którzy uważają, że nie potrzebują nawrócenia.
Taka jest Boża logika – miłość ponad wszystkim. A jeśli ktoś się z tym nie zgadza i próbuje dociekać sprawiedliwości i potępia brata lub siostrę, ten nie zna Boga i nie umie Mu uwierzyć, iż jest wszechmogący.
Takie jest chrześcijaństwo. Jest religią, która nie gromadzi czystych i nieskazitelnych, ale jest miejscem wyciągania grzeszników z błota. Chrystus zgładził wszystkie nasze grzechy. W zamian za sprawiedliwą śmierć przeznaczoną dla nas, dał nam łaskawie dostąpić życia. Tam, gdzie Prawo zakładało karę, tam Chrystus dał łaskę (ułaskawił nas od kary) przebaczenia i darowania. Kto tego doświadczył, ten wie jak wielkim darem jest zbawienie.
Bóg chce naszego życia pomimo naszych grzechów. Znakiem tego jest zmartwychwstanie Chrystusa, pomimo Jego śmierci. On stał się naszymi grzechami – i jak to lubię powtarzać – umarł z nimi, ale zmartwychwstał już bez nich.
ks. Krystian Wilczyński
